EI SISTE HELSING... 🌷

For å få takka også dåke som ikkje var på årsmøtet i går, (god betring til dåke som e sjuke!🥰), legg eg takk for meg-talen ut også her, som...

EI SISTE HELSING... 🌷

Då har eg passert målstreken, eller e' vel rettare sagt i vekslingsfeltet – klar for å gje stafettpinnen vidare.

FOR.. altså… heilt seriøst…, no når pandemien ser ut til nærmast å «vera øve»…,

E DA JO IKKJE NÅKE GØY LENGRE!

Då kan andre få overta😉

Det vart eit litt lengre løp enn eg tenkte og trudde det skulle bli då eg stod på startstreken for min etappe. Eitt år som leiar skulle eg no alltids klara. Kom meg gjennom første året på eit vis, og kjente at kreftene var der til å ta fatt på endå ein runde.

I eit løp der ein stiller med startnummer på brystet, så kjenner ein som regel godt til løypa. Ein veit kva som komme rundt neste sving, ein veit kor dei tyngste bakkane er, er litt forberedt på kva som ventar ein.🏃‍♀️

Nøyaktig 3 veker etter årsmøtet, den 11. mars 2020 leda eg mitt aller første styremøte - i forkant av øving same kveld.

Me hadde planen for året klart – såg for oss løypa – hadde bra kontroll på det som skulle skje; hadde mykje å gle oss til, bl.a. jubileumsfest og kortur til Spania…

Jau då – me hadde hørt gjete eit virus, Covid19 eller ka da no va…. hørtes skummelt ut, var bekrefta nokre smittetilfeller i Norge, men enn så lenge kunne me kjøra bortimot som normalt.

Berre nokre timar etter var situasjonen ein heilt annan …. For mens me stod og øvde den kvelden, så vart sjukdomsutbruddet omdefinert frå ein epidemi til ein pandemi, og dagen etter vart Norge stengt ned.

Og historia vidare kjenner me.

Det vart ein dramatisk start og eit heilt anna løp enn nokon av oss hadde sett for oss…; i ei løype der me overhode ikkje visste kva som venta rundt neste sving. Og når du ikkje veit kva som ventar, er det vanskeleg å disponera kreftene…

Må innrømma, og det trur eg det er fleire enn meg som har kjent på, at det innimellom har vore fristande å berre gje opp, bryta løpet….🥵

Men oppi det heile, så har det og vore fantastisk kjekt!😀 Det har vore lærerikt! Det har vore mange fine opplevelsar langs løypa. Å vera leiar har gitt meg veldig mykje! Ikkje minst så har det gitt meg muligheten til å bli kjent med mange fine folk som eg elles kanskje ikkje ville blitt kjent med på same måte.🥰

Og eg kan faktisk skryta av at eg no veit navnet på kvar einaste ein av dåke…!

Så veldig takknemlig for tilliten de har vist meg ved å la meg sitja som leiar desse to åra!🧡

Og så er eg og veldig takknemleg og glad for at eg no kan overrekka klubba, som forhåpentlegvis er så godt som koronafri, til Olav; levera stafettpinnen vidare til ein med «friske bein», pågangsmot og vilje til å ta løpet vidare som leiar.

Tusen takk for godt samarbeid og godt lag i løypa til Torleiv, Marita, Martha, Sissel Johnsen, Bergfrid, Svein Harald og Frode!💛

Og ikkje minst: TUSEN TAKK til dåke som har heia oss fram, som har gitt meg og resten av styret både oppmuntring, ros og gode ord underveis!💛

Å få eit klapp på skuldra, litt skryt; «dåke e flinke!» betyr faktisk meir enn eg trur dei fleste er klar over! Kan vera ein skikkelig energiboost som løfter ein fram i løypa når ein treng det som mest.

Derfor er det dette som må bli mi oppfordring til oss alle, inkludert meg sjølv som no trer inn i heiagjengen – ved inngangen til eit nytt og spennande år med SL Stordabuen, med nytt styre, ny leiar:

AT ME ER RAUSE MED GODORDA og er flinke å heia fram dei som har sagt ja til etter beste evne, å hjelpa til med å styra denne skuto - som vil gjera ein innsats for at SL Stordabuen skal vera beste koret EVER(!) å vera med i.

Masse lykke til – te deg Olav og resten av styret som no skal ut i løypa!

Og masse lykke til alle oss andre som og altså har ein jobb å gjera - i heiagjengen!😊

Med desse orda vil eg få takka for meg som leiar, og heilt sånn avslutningsvis - berre for å ha sagt det:

Skulle det dukka opp ein ny pandemi, er det berre å ringa!😉

Takk for meg!🥰